ابعاد کودک آزاري وسيع است، تا جاي که بايد تمام موضع هاي ديگر را تحت تاثير قرار دهد. اما گويا کسي ديگر نمي خواهد به وجدانش رجوع کند. کسي نمي خواهد درد را ببيند. کسي نمي خواهد فرياد در گلو خفته کودکان را بشنود. آيا با شرکت نکردنتن در اين کمپين و حتي منعکس نکردن آن بر اين باوريد که نمي شود کاري کرد؟ آيا کودکان اکنون ديگر مسئله شما نيستند؟ آيا مي توانيد مدعي باشيد که مردم ايران لياقتشان بيشتر از فرهنگي است که حکومت حاکم کرده است؟ آيا مي توانيد کودکانتان را شاد ببينيد و اين همه کودک آزاري را تحمل کنيد و بي تفاوت باشيد؟ آيا دنيا تا اين اندازه ماشيني و غير انساني شده است که کودکان را مي شود قرباني کرد و بي تفاوت بود؟ آيا فکر نمي کنيد روزي بايد به وجدان خود جوابگو باشيد؟ به بشريت متمدني که از اين درد و اين فاجعه بي خبر مانده است؟ بله سخنم با شما است! شما اي که داريد اين متن را مي خوانيد! به گوشه هاي از اين فاجعه نگاه کنيد. و خود را در اين کمپين شريک کنيد.