از دوردست خاك
درگوش من صداست
تنها قفط صدا
آري فقط صداست
آواي نرم دوست
فرياد آشناست
اين صاحب صدا
هر لحظه با منست
اما ز من جداست
من باغ نيستم
اما دو غنچه ام
در غارت صباست
دريا نبوده ام
اما دو گوهرم
بر خاك ها رهاست
يعقوب نيستم
اما دو يوسفم
د چنگ گرگهاست
در اين لهيب غم
چون كوه آهنم
برجا و استوار
مغرور و سربلند
اين درد و اين شكيب
همتاي كيمياست
گويم به خويشتن
اي دل صبور باش
تدبير با شماست
تقدير با خداست
در اين هجوم درد
سرمايه اميد
جانمايه ام دعاست
اي دوست اي رفيق
بهتر از اين دو چيز
با من بگو كجاست