خدايا...آرامم...از اينكه نيلوفري را در قلبم روياندي كه مهرباني اش آسمان تيره ام را ستاره باران... پاكي اش درياي بي موج و خاكستري ام را خروشان...و صداقتش خورشيد عشقم را نورافشان كرد... خدايا...اي معبودي كه زمزمه هاي پرتلاطم ساحل قلبم را مي شنوي ...و ترانه هاي ناسروده اش را مي داني و اي مهرباني كه آرامش را به من هديه دادي... مي دانم كه مي شنوي از درون فرياد ميزنم: پروردگار من شكرت مي گويم.......