حقيقت ما را فرا مي خواند ، غرق در خنده ي معصومانه ي يک کودک ، يا بوسه هاي يک معشوق ؛ اما ما درهاي عاطفه را به روي او مي بنديم و با او مانند يک دشمن برخورد مي کنيم . = جبران خليل جبران
