عروج عاشقی - خاکسترینه

خدا بر عهده نادانان ننهاد که دانش آموزند تا بر عهده دانایان نهاد که بدانان بیاموزند . [نهج البلاغه]

عروج عاشقی - خاکسترینه
	خانه \| ارتباط \| آمار بازدیدکنندگان : 81363 نفر

خاکسترینه :: پنج شنبه 83 بهمن 15
عروج عاشقی آن شب سرد ... آن شب شوم ... آن شب دور از سپیده دم ... آن گاه که خود را دورترین از تو می دیدم و تو را که ظالمانه پای بند عشقت کرده بودیُم ، در محکمه بی قراری قلب عاشقم به دارِ دیدارها ی متوالی می سپردم ؛ آن دم که در بازی خاطره ها به ثمر نشستن عشق نافرجام خویش را آرزو می کردم ؛ بی انتها ، در آن غربت سهمگین ، دل سپردم به گفتگوی آسمان : ستاره ها ، ستاره ها ستاره های سرد انزوای من ! و به چُشمانی اشک بار ، در آن آیِنه های خیالی اندیشة به تاراج رفته ام تلالوء حضور ماندنی تو را جستجو کردم که به ناگاه سنگی - سخت دلانه - آینة رویاهایم را که سایه ای از وجود تو در آن انعکاس یافته بود به سیلی ضربه ای میهمان کرد و شکست و گریخت و زان پس : من بودم و آینه ای شکسته ... ستاره ای خاموش گشته ... و یک دنیا خاطرة بی تصویر از حضور بر باد رفتة تو .... « دی ماه هفتاد و نه » نخستین ها بود ؛ تار و پود عشق بر قامت قلبم تنیده بودم و از هرچه خویشتن خواهی رمیده بودم ؛ گام در راهی نهاده بودم که بر من بی منتها می نمود و من چه بی پروا به سوی هیچ گام بر می داشتم : هیچِ هیچ . باکی نبود و هراسی که عشق آنچنان بیم از من درربوده بود که تو گویی همه ناممکن را ممکن بودم و به هر کوره راهی مؤمن ... . ثانیه ها هم آغوش من در گذشتند و نیمه های راه رسیدند که راه را بازشناختم ، عشق را دریافتم و در معنا فرورفتم . با خود اندیشیدم و خدا را ، جهان را ، انسان را و هر آنچه را که می توان دیدن به تصویر کشیدم . اینک محصور نبودم ، پرنده بودم و لیک در قفس نبودم ؛ بر اوج پرگشودم تا دریابم هرآنچه را که هوای یافتنش مرا بدین دنیا کَشانده بود ... . اینک در پس روزها و شبها من هنوز هم در هوای رمز زندگی پرسه می زنم ؛ می دانم ، می دانم ، هست بسیار که من نمی دانم ، اما سرخوشم که می کوشم غایت انسان را بیایبم و نهایت زیستن را دریابم . باری ، باری هنوز هم آن نخستین ترانه ها با من است ، که آن از من است و چنین می اندیشم که بی نبودِ آن ، من نیز چنین که اینکم نمی توانستم بودن . گمان می دارم که عشق را مراحلیست و ایمان دارم که حتی آن نخستین هایش نیز - با همه خامی و ناپختگی اش - عاشق را زمانی به کار آید . لیک هماره آرزویی در سر می پرورانم و به خدای خویش چنین می گویم : اله من ، یگانه بی انتهای من ، هرآنکه عاشق نمودی و جام نهادش از شراب عشق لبریز ساختی ، به بی کرانگی ات که به او عشق حقیقی عطا کن . خاکسترینه 01:35 بامداد پنج شنبه پانزدهم بهمن ماه
پیامهای شما( پیام)