خاکسترينه عزيز سلام!من نمي دانم شما متعلق به چه نسلي هستيد،چون نمي دانم چند سال داريد،همين طور منظور شما را از بيان ادراک تاريخ بشر نفهميدم-که عذر خواهي مي کنم-اما من نسلي را که منظورم بوده نسل من به عنوان يک جولن 21 ساله نيست،هر جند انتفاداتي بي شمار به نسل خودمان وارد مي دانم که اگر خداوند توفيق دهد شايد در آينده آنها را نير براي شما دوستان متفکر و عزيزم بيان نمايم،در ضمن من هم باور دارم که شما و همتايانتان يرهنه نيستيد وملبوس به لباس زيباي دينداري و آزادي خواهي هستيد.....يا حق

سلام به دوست خوبم!نسل برهنه،نسلي تهي از افتخارات پرشمار نياکانمان.....به روزم ....تشريف بياريد...

يا حق

خاكسترينه عزيزم، از شعر خيلي قشنگي كه واسم گذاشتي خيلي خيلي ازت ممنونم! اميدوارم هميشه سلامت باشي.

مهربونم به خداي مهربون ميسپارمت!

زير خاكستر ،

آتشي نهان است ،

آتشي سرخ و جان دار ،

آتشي سوزنده ،

روزي نه چندان دور ،

از آن روزهاي خوب خدا ،

از آن روزها كه سپيده صبحش ،

نويدطراوتي دوباره مي دهد ،

نسيمي از راه ميرسد ،

و خاكسترها را ،

رقص كنان ،

با خود مي برد ،

و اين آتش سرخ ،

رخ مي نمايد ،

ودلي تفيده را ،

به خنكاي نسيم صبح مي سپارد ،

بذري كه زير آتش اين خاكستر ،

ساليان سال ،

در انتظار رستن ،

و سر بر آوردن ،

ازخاك مهر ،

لحظه هاي داغ تنهائي را ،

شماره ميكرد ،

رويش سبز خود را ،

آغاز مي كند ،

بالنده مي شود ،

قد مي كشد ،

سبز سبز ،

ميوه مي دهد ،

سرخ سرخ ،

از شاخه هايش ،

نور مي پاشد ،

برهستي ،

بر زمان ،

بر زندگي ،

در خنكاي سايه اش ،

دلي خسته ،

با شكر خندي برلب ،

كه نشان ،

از شهد عشقي ،

شيرين تر ا زشيرين دارد ،

مي آسايد ،

ومن با اميدي بيكران ؛

چشم دوخته بر اين خاكستر ،

آن نسيم را ،

آن روز خوب خدارا ،

منتظرم ،

(( دل نوشته اي از نرگس))

مهربان

پرستوها و انسانهاي خسته
همه رفتند گويا دسته دسته
پرستويي نمانده روي بامي
اگر هم مانده بال او شکسته
دگر هرگز نمانده باغباني
اگر هم مانده، گلدانها شکسته
در آن گوشه، گمانم بلبلي مست
که در اندوه يک لاله نشسته
بده اي مهربان دستت به دستم
که در اينجا بسي دلها شکسته